Ik voelde me een winnaar

Ik loop in het bos. Ik ben gek op water dus ik loop naar het grote ven. Altijd. Bij gebrek aan zee in de buurt… Het paadje dat ik normaal altijd neem staat vol water, wat nu? Ik kijk rond, is er geen ander pad? Ja, ook vol water. Bovendien moet ik dan over te dunne boomstammetjes heen en me wurmen langs doornstruiken met serieuze doorns. En die fragiele plantjes, klaar om uit de knop te komen, wil ik ook niet vertrappen. Prachtige metafoor voor het leven. Laat jij je tegenhouden door tegenslagen? Door paden die afgesneden lijken te worden? Door overtuigingen die je ergens in je leven hebt opgedaan? Door de gedachte aan wat ‘ze’ ervan zouden kunnen denken? Maak je jezelf klein in vergelijking met anderen? Waarom doen we dat toch? Wat zijn de doornstruiken in jouw leven? Waar zie jij paden vol water waar je niet doorheen lijkt te kunnen? Wat zijn de krakende boomstammen in jouw leven, waarvan je niet weet of je ze kunt vertrouwen? Neem ’ns een paar minuten om die vragen te beantwoorden. Gewoon nu! Anders denk je er niet meer aan en is je kans voorbij om ze aan te kijken.   Wat ik deed: ik zocht een nieuw pad. Ik koos voor springen over slootjes, staan op krakende boomstammen en ik liep dwars door de doornstruiken. Dat staat synoniem voor mijn leven. Ik ben gestopt met me te laten tegenhouden door moeilijkheden, mogelijke pijn en belemmerende overtuigingen. Ik kijk naar mogelijkheden. Of het nou gaat om het opzeggen van mijn baan en starten van mijn bedrijf 6 jaar geleden, het volledig omgooien van mijn bedrijf inclusief doelgroep en bedrijfsnaam (vorige zomer) of alles achterlaten en naar het buitenland vertrekken voor de liefde (wat langer geleden). Natuurlijk kijk ik mijn patronen en overtuigingen ook regelmatig in de ogen. Steeds weer een laag dieper. Maar ik ga ze aan, werk me door mijn belemmerende overtuigingen en leid het leven dat ik wil. Het maakt me gelukkig!   Als je verlangen groot genoeg is ga je ervoor... Hoe gaaf voel jij je als je er doorheen bent? Ik kwam uit de doornstruiken gekropen, natuurlijk met wat schrammen. De boomstammen zijn net niet onder me bezweken. Vlak voordat ik bij het water was stond ik op de flinke zandbult die me leidde naar het water en precies op dat moment ging de zon schijnen. Wow! Wat het mooiste was? Ik voelde me een winnaar! En jij? Ga je het leven aan, ga je door blokkades heen, baan je je een weg over slootjes, langs doornstruiken en fragiele plantjes? Of blijf je doorgaan met je te laten tegenhouden door gedrag en overtuigingen die je ooit van pas kwamen, maar waar je nu alleen maar last van hebt?   Ga je ervoor, wil je er doorheen? Dan nodig ik je graag uit voor het